günün en duru ve sakin saatleri olan gündoğumu saatini seviyorum.

tıpkı mevsimlerin en serini ve en sadesi olan sonbaharı sevdiğim gibi...

ikisinin de ortak özelliği hiç ummadığım anda içimi titretiyor olmaları.

yoldan geçen birileri var. duyuyorum ayak seslerini. biryere yetişme telaşları adımlarının sıklığından belli.

kumruların sesini bastıran motorlu taşıt seslerini duymak üzücü günün bu saatinde.

güneşe bakamadım. eskiden olsaydı yapardım. çok yapardım çünkü o zamanlar. eskiden yani. alışıktı gözlerim.

ama şimdi olmadı. güneşe bakmayalı uzun zaman olmuş demek ki bu saatlerde. gözlerim kamaştı..

ama yine de güzel bir sabah. duru, sakin ve sessiz..

seviyorum bunu, evet..